Integracja sensoryczna

Istnieją pewne objawy nieprawidłowości w funkcjonowaniu dziecka, na które rodzice (opiekunowie) dziecka  powinni zwrócić uwagę:

• nadmierna wrażliwość na bodźce dotykowe, ruchowe, wzrokowe, słuchowe,
• obniżona wrażliwość na bodźce dotykowe, ruchowe, wzrokowe, słuchowe,
• niewłaściwy poziom uwagi (wierci się, łatwo rozprasza, nieuważne),
• obniżony poziom koordynacji ruchowej (problem z bieganiem, skakaniem, rysowaniem, wycinaniem, jest niezgrabne i często się przewraca),
• nieprawidłowy poziom aktywności ruchowej (nieprawdopodobnie niski – „siedzący tryb życia” lub nieprawdopodobnie wysoki – jest w nieustannym ruchu, biega, skacze),
• trudności w zachowaniu (impulsywny, płaczliwy, pobudzony),
• opóźniony rozwój mowy.

Cel terapii SI:

Poprawa  w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych w obrębie następujących systemów: czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego), przedsionkowego, słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego.

Główne  zadanie terapii SI:

Dostarczenie dziecku, podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej przez terapeutę ilości bodźców sensorycznych, wywołujących w konsekwencji poprawę integracji bodźców docierających do dziecka zarówno z otoczenia, jak i jego ciała.

Terapia SI polega na:

Aktywności i ćwiczeniach ruchowych stymulujących powyższe układy zmysłów. W terapii wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt taki jak: podwieszane huśtawki, hamaki, deskorolki, równoważnie, a także materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej itp.

Terapia SI może być prowadzona tylko po  pełnej diagnozie procesów integracji sensorycznej  wykonanej przez certyfikowanego terapeutę SI. Terapeuta SI bazując na swoim doświadczeniu i wiedzy, dostosowuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka oraz jego samopoczucia, gdyż ćwiczenia nie mogą być ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne dla dziecka.